Συνέχεια από το κέιμενο "Η προδοσία του Γ. Παπανδρέου"
Σε αυτήν την προδοσία είναι συμμέτοχος ο Σαμαράς. Είναι συμμέτοχος από την εποχή Μητσοτάκη, όπου οι λεχρίτες της Λέσχης "έστηναν" την κατάσταση, για να φτάσουμε σε αυτό το σημείο. Σήμερα απλά μπαίνει και στην "τελετή λήξης" αυτού του εγκλήματος. Συμμετέχει εκ νέου ως πρωταγωνιστής και όχι ως δεύτερος, όπως την προηγούμενη φορά. Γι' αυτήν τη συμμετοχή τον καταγγέλλουμε στο κείμενο αυτό. Πώς συμμετέχει; Αποδεχόμενος το ελληνικό χρέος σαν πραγματικό.
Δεν αναγνωρίζει ως προδοσία του Γιωργάκη την αναγνώριση του παράνομου, απεχθούς και άδικου χρέους και εστιάζει αλλού το ενδιαφέρον του ...Το εστιάζει μακριά από τον φίλο και συμμαθητή του και βέβαια από τα κοινά αφεντικά τους.
Αυτή είναι η συμμετοχή του στο έγκλημα. Δεν βλέπει "προδοσία" στην αναγνώριση του απεχθούς και παράνομου χρέους, αλλά μόνον "πρόβλημα" στους τρόπους αντιμετώπισής του. Θεωρεί δήθεν "προβληματικό" το ότι ο Παπανδρέου δεν διαπραγματεύτηκε "καλά" τους όρους αποπληρωμής του. Μόνον αυτό τού καταλογίζει. Μόνον αυτό έχει να πει, γιατί στην πραγματικότητα δεν διαφέρει από τον Παπανδρέου. Τα ίδια πράγματα θα έκανε και ο ίδιος, αν βρισκόταν στη θέση του. Δεν είναι μόνον φίλοι, συμμαθητές, συμφοιτητές και ισοβίως ανεπάγγελτοι ...Έχουν και τα ίδια "αφεντικά" ...Τους ίδιους τοκογλύφους.
Αναγκαστικά λοιπόν ο Αντωνάκης θα πρέπει να "σώσει" τον Γιωργάκη ...Να τον "σώσει", όπως θα τον "έσωζε" και ο Γιωργάκης, αν οι τοκογλύφοι επέλεγαν εκείνον να κάνει την προδοσία. Επιβάλλεται να το κάνει αυτό. Το επιβάλει η κοινή κολεγιακή "καταγωγή". Το επιβάλει το κοινό feternity στο Πανεπιστήμιο. Το επιβάλει το "σαβουάρ βιβρ" της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ. Το απαιτεί όμως πάνω από όλα η γνωστή αμερικανική πρεσβεία. Το απαιτεί ο ιμπεριαλιστής από τις ηγεσίες που διορίζει στις αποικίες του.
Η σωτηρία του προηγούμενου Πρωθυπουργού είναι το προαπαιτούμενο, για να γίνει κάποιος ο επόμενος Πρωθυπουργός. Το προαπαιτούμενο, για να γίνει κάποτε ο Σαμαράς Πρωθυπουργός, είναι η "σωτηρία" του Παπανδρέου. Ο Σαμαράς λοιπόν είναι αυτός, ο οποίος ανέλαβε να σβήσει τα "ίχνη" της προδοσίας του Γιωργάκη. Για να μπορεί ο Γιωργάκης να παραμείνει στη χώρα και να συνεχίσει να μας "δουλεύει". Γιατί αυτή η στάση τον "σώζει"; Γιατί η κακή διαπραγμάτευση μπορεί να είναι βλακεία ή αδυναμία, αλλά όχι προδοσία.
Αυτό εννοούμε, όταν λέμε ότι αποστολή του Σαμαρά είναι να "σώσει" τον Γιωργάκη και να μετακινήσει στον λαό την ευθύνη της καταστροφής τού ελληνικού κράτους. Αν ο λαός ψηφίσει Σαμαρά —με τη γνωστή του θέση περί αναγνώρισης του χρέους—, στην ουσία και ο ίδιος ο λαός αναγνωρίζει το χρέος και άρα απαλλάσσεται από την κατηγορία της προδοσίας ο Γιωργάκης. Σε μια τέτοια περίπτωση λαός, Σαμαράς και Γιωργάκης θα έχουν την ίδια "άποψη" περί χρέους και άρα δεν τίθεται θέμα προδοσίας. Νομιμοποιείται εκ των υστέρων ο Παπανδρέου. Αυτή είναι η δουλειά του Σαμαρά. Γι' αυτόν τον λόγο επιμένει στις δήθεν διαπραγματεύσεις για την εξυπηρέτηση ενός χρέους, το οποίο το θεωρεί "νόμιμο". Γι' αυτόν τον λόγο αποπροσανατολίζει τον λαό με δήθεν "συνταγές" και "δόσεις" τη στιγμή που το πρόβλημα δεν βρίσκεται εκεί. Το πρόβλημα του λαού είναι το ίδιο το χρέος ...Η νομιμότητα του χρέους.
Σε αυτήν τη νομιμότητα κρίνεται το αν θα σωθεί ή αν θα καταστραφεί ο ελληνικός λαός. Σε αυτό το σημείο τούς είναι χρήσιμος ο Σαμαράς. Αναγνωρίζει τη νομιμότητα του χρέους και άρα μία νίκη του στις εκλογές θα μετακινήσει την ευθύνη στον λαό. Όταν ο λαός ψηφίζει αυτόν, ο οποίος αναγνωρίζει το χρέος, αναγνωρίζει και την "τιμιότητα" του προηγούμενου. Μετά θα ξαναδιχαστεί στην άποψή του περί της εξυπηρέτησης αυτού του "νόμιμου" χρέους ...Τόσο απλά.
Αυτή είναι η συνενοχή του Σαμαρά στην προδοσία. Γιατί είναι προδοσία; Για τους λόγους εκείνους, τους οποίους περιγράψαμε. Το πρόβλημα δεν είναι οι όροι αποπληρωμής του χρέους. Το πρόβλημα είναι το ίδιο το χρέος. Υπάρχουν τα στοιχεία, τα οποία αποδεικνύουν ότι το χρέος αυτό είναι παράνομο. Όταν κοινά δικαστήρια δικαιώνουν πολίτες —οι οποίοι δεν απολαμβάνουν κανενός είδους "ασυλία"— απέναντι σε τοκογλύφους, ευνόητο είναι ότι έχουμε προδοσία, όταν ηγέτες ολόκληρων κρατών δεν κάνουν το καθήκον τους και μάλιστα με πλήρη "φορτία" κρατικής "ασυλίας". Αυτές είναι οι "υποθήκες", που έχει βάλει ο Σαμαράς, προκειμένου να μας κυβερνήσει. Θα μας καταστρέψει με τις ενέργειές του και κατόπιν θα μας "κλαίει" ως Πρωθυπουργός.
Κατάλαβε ο αναγνώστης τι εννοούμε, όταν λέμε ότι η "υποθήκη" του Σαμαρά στον δρόμο για την πρωθυπουργία είναι η σωτηρία του προδότη; Ο κίνδυνος ο μεγάλος, δηλαδή, δεν είναι αν παραμείνει ο Γιωργάκης στην εξουσία, αλλά αν τη ΧΑΣΕΙ σε ΑΠΛΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ. Για όσο διάστημα παραμένει ο Γιωργάκης στην εξουσία, το έγκλημά του είναι "ενεργό". Αν ανατραπεί εξαιτίας της λαϊκής οργής ή εξαιτίας ενός απρόβλεπτου συμβάντος, το οποίο θα τον στέλνει στα ειδικά δικαστήρια, υπάρχει πιθανότητα να πληρώσει το έγκλημά του. Αν χάσει τις εκλογές από τον Σαμαρά, τη γλίτωσαν καί οι δύο. Θα πάει στην αντιπολίτευση και ούτε γάτα ούτε ζημιά, εφόσον ο διάδοχός του αποδέχεται τις πράξεις του σαν νόμιμες.
Μετά ο Γιωργάκης θα κάνει ό,τι και ο Παπακωνσταντίνου σήμερα, ο οποίος ούτε είδε ούτε άκουσε τίποτε για τον "φόνο" και ενδιαφέρεται για το περιβάλλον. Σε μια τέτοια περίπτωση ούτε ο ένας θα φταίει ούτε ο άλλος. Ο ένας θα ισχυρίζεται ότι "παρέδωσε" κανονικά μια πατρίδα με "ρυθμισμένες" τις οφειλές της και ο άλλος θα ισχυρίζεται ότι ανέλαβε δυσβάστακτα φορτία, τα οποία προέκυψαν από "διαπραγματευτικά" σφάλματα άλλων. Οι "δόσεις" θα μας πειράζουν και όχι το ύψος του χρέους. Αυτός είναι ο μέγας κίνδυνος ...Να τη γλιτώσουν οι προδότες, ενώ είναι φανερό εξ’ αρχής τι ακριβώς κάνουν και πώς μεθοδεύουν να το κάνουν.
Μιλάμε για το τέλειο έγκλημα. Θα αρχίσει και πάλι η ανούσια αντιπαράθεση της ΝΔ με το ΠΑΣΟΚ για τη "διαπραγμάτευση" και τους "όρους" του δανείου και ...από εδώ πάνε και οι άλλοι. Θα διχαστεί εκ νέου ο λαός, εφόσον κάποιοι θα συγκλίνουν υπέρ της μίας άποψης και κάποιοι άλλοι υπέρ της άλλης. Δεν θα φταίει ο Γιωργάκης, ο οποίος αναγνώρισε τα δάνεια, αλλά ο Σαμαράς, με τις διαφορετικές "δόσεις" της "συνταγής" του. Δεν θα φταίει ο Σαμαράς, αλλά ο Γιωργάκης, γιατί δεν εφάρμοσε καλή "συνταγή". Για άλλα πενήντα χρόνια θα μας "δουλεύουν" για τις ευθύνες και τις ανικανότητες της διαπραγμάτευσης.Αυτό είναι το κόλπο. Το υποκειμενικό της έννοιας της "διαπραγμάτευσης" θα σώσει τα καθάρματα του Κολεγίου και τα κόμματά τους. Αντίθετα η "αναγνώριση" παράνομου χρέους κρίνεται αντικειμενικά σαν επιλογή και σε αυτήν την περίπτωση είναι προδοσία. Το "φόρτωμα" του ελληνικού λαού με παράνομο χρέος είναι προδοσία. Η παράδοση της χώρας στους παράνομους "δανειστές" της είναι προδοσία. Το ξεπούλημα του δημοσίου κεφαλαίου είναι προδοσία.
Παναγιώτης Τραϊανού
Πηγή: http://anti-ntp.blogspot.com/2011/11/blog-post_7906.html
Δεν αναγνωρίζει ως προδοσία του Γιωργάκη την αναγνώριση του παράνομου, απεχθούς και άδικου χρέους και εστιάζει αλλού το ενδιαφέρον του ...Το εστιάζει μακριά από τον φίλο και συμμαθητή του και βέβαια από τα κοινά αφεντικά τους.
Αυτή είναι η συμμετοχή του στο έγκλημα. Δεν βλέπει "προδοσία" στην αναγνώριση του απεχθούς και παράνομου χρέους, αλλά μόνον "πρόβλημα" στους τρόπους αντιμετώπισής του. Θεωρεί δήθεν "προβληματικό" το ότι ο Παπανδρέου δεν διαπραγματεύτηκε "καλά" τους όρους αποπληρωμής του. Μόνον αυτό τού καταλογίζει. Μόνον αυτό έχει να πει, γιατί στην πραγματικότητα δεν διαφέρει από τον Παπανδρέου. Τα ίδια πράγματα θα έκανε και ο ίδιος, αν βρισκόταν στη θέση του. Δεν είναι μόνον φίλοι, συμμαθητές, συμφοιτητές και ισοβίως ανεπάγγελτοι ...Έχουν και τα ίδια "αφεντικά" ...Τους ίδιους τοκογλύφους.
Αναγκαστικά λοιπόν ο Αντωνάκης θα πρέπει να "σώσει" τον Γιωργάκη ...Να τον "σώσει", όπως θα τον "έσωζε" και ο Γιωργάκης, αν οι τοκογλύφοι επέλεγαν εκείνον να κάνει την προδοσία. Επιβάλλεται να το κάνει αυτό. Το επιβάλει η κοινή κολεγιακή "καταγωγή". Το επιβάλει το κοινό feternity στο Πανεπιστήμιο. Το επιβάλει το "σαβουάρ βιβρ" της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ. Το απαιτεί όμως πάνω από όλα η γνωστή αμερικανική πρεσβεία. Το απαιτεί ο ιμπεριαλιστής από τις ηγεσίες που διορίζει στις αποικίες του.
Η σωτηρία του προηγούμενου Πρωθυπουργού είναι το προαπαιτούμενο, για να γίνει κάποιος ο επόμενος Πρωθυπουργός. Το προαπαιτούμενο, για να γίνει κάποτε ο Σαμαράς Πρωθυπουργός, είναι η "σωτηρία" του Παπανδρέου. Ο Σαμαράς λοιπόν είναι αυτός, ο οποίος ανέλαβε να σβήσει τα "ίχνη" της προδοσίας του Γιωργάκη. Για να μπορεί ο Γιωργάκης να παραμείνει στη χώρα και να συνεχίσει να μας "δουλεύει". Γιατί αυτή η στάση τον "σώζει"; Γιατί η κακή διαπραγμάτευση μπορεί να είναι βλακεία ή αδυναμία, αλλά όχι προδοσία.
Αυτό εννοούμε, όταν λέμε ότι αποστολή του Σαμαρά είναι να "σώσει" τον Γιωργάκη και να μετακινήσει στον λαό την ευθύνη της καταστροφής τού ελληνικού κράτους. Αν ο λαός ψηφίσει Σαμαρά —με τη γνωστή του θέση περί αναγνώρισης του χρέους—, στην ουσία και ο ίδιος ο λαός αναγνωρίζει το χρέος και άρα απαλλάσσεται από την κατηγορία της προδοσίας ο Γιωργάκης. Σε μια τέτοια περίπτωση λαός, Σαμαράς και Γιωργάκης θα έχουν την ίδια "άποψη" περί χρέους και άρα δεν τίθεται θέμα προδοσίας. Νομιμοποιείται εκ των υστέρων ο Παπανδρέου. Αυτή είναι η δουλειά του Σαμαρά. Γι' αυτόν τον λόγο επιμένει στις δήθεν διαπραγματεύσεις για την εξυπηρέτηση ενός χρέους, το οποίο το θεωρεί "νόμιμο". Γι' αυτόν τον λόγο αποπροσανατολίζει τον λαό με δήθεν "συνταγές" και "δόσεις" τη στιγμή που το πρόβλημα δεν βρίσκεται εκεί. Το πρόβλημα του λαού είναι το ίδιο το χρέος ...Η νομιμότητα του χρέους.
Σε αυτήν τη νομιμότητα κρίνεται το αν θα σωθεί ή αν θα καταστραφεί ο ελληνικός λαός. Σε αυτό το σημείο τούς είναι χρήσιμος ο Σαμαράς. Αναγνωρίζει τη νομιμότητα του χρέους και άρα μία νίκη του στις εκλογές θα μετακινήσει την ευθύνη στον λαό. Όταν ο λαός ψηφίζει αυτόν, ο οποίος αναγνωρίζει το χρέος, αναγνωρίζει και την "τιμιότητα" του προηγούμενου. Μετά θα ξαναδιχαστεί στην άποψή του περί της εξυπηρέτησης αυτού του "νόμιμου" χρέους ...Τόσο απλά.
Αυτή είναι η συνενοχή του Σαμαρά στην προδοσία. Γιατί είναι προδοσία; Για τους λόγους εκείνους, τους οποίους περιγράψαμε. Το πρόβλημα δεν είναι οι όροι αποπληρωμής του χρέους. Το πρόβλημα είναι το ίδιο το χρέος. Υπάρχουν τα στοιχεία, τα οποία αποδεικνύουν ότι το χρέος αυτό είναι παράνομο. Όταν κοινά δικαστήρια δικαιώνουν πολίτες —οι οποίοι δεν απολαμβάνουν κανενός είδους "ασυλία"— απέναντι σε τοκογλύφους, ευνόητο είναι ότι έχουμε προδοσία, όταν ηγέτες ολόκληρων κρατών δεν κάνουν το καθήκον τους και μάλιστα με πλήρη "φορτία" κρατικής "ασυλίας". Αυτές είναι οι "υποθήκες", που έχει βάλει ο Σαμαράς, προκειμένου να μας κυβερνήσει. Θα μας καταστρέψει με τις ενέργειές του και κατόπιν θα μας "κλαίει" ως Πρωθυπουργός.
Κατάλαβε ο αναγνώστης τι εννοούμε, όταν λέμε ότι η "υποθήκη" του Σαμαρά στον δρόμο για την πρωθυπουργία είναι η σωτηρία του προδότη; Ο κίνδυνος ο μεγάλος, δηλαδή, δεν είναι αν παραμείνει ο Γιωργάκης στην εξουσία, αλλά αν τη ΧΑΣΕΙ σε ΑΠΛΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ. Για όσο διάστημα παραμένει ο Γιωργάκης στην εξουσία, το έγκλημά του είναι "ενεργό". Αν ανατραπεί εξαιτίας της λαϊκής οργής ή εξαιτίας ενός απρόβλεπτου συμβάντος, το οποίο θα τον στέλνει στα ειδικά δικαστήρια, υπάρχει πιθανότητα να πληρώσει το έγκλημά του. Αν χάσει τις εκλογές από τον Σαμαρά, τη γλίτωσαν καί οι δύο. Θα πάει στην αντιπολίτευση και ούτε γάτα ούτε ζημιά, εφόσον ο διάδοχός του αποδέχεται τις πράξεις του σαν νόμιμες.
Μετά ο Γιωργάκης θα κάνει ό,τι και ο Παπακωνσταντίνου σήμερα, ο οποίος ούτε είδε ούτε άκουσε τίποτε για τον "φόνο" και ενδιαφέρεται για το περιβάλλον. Σε μια τέτοια περίπτωση ούτε ο ένας θα φταίει ούτε ο άλλος. Ο ένας θα ισχυρίζεται ότι "παρέδωσε" κανονικά μια πατρίδα με "ρυθμισμένες" τις οφειλές της και ο άλλος θα ισχυρίζεται ότι ανέλαβε δυσβάστακτα φορτία, τα οποία προέκυψαν από "διαπραγματευτικά" σφάλματα άλλων. Οι "δόσεις" θα μας πειράζουν και όχι το ύψος του χρέους. Αυτός είναι ο μέγας κίνδυνος ...Να τη γλιτώσουν οι προδότες, ενώ είναι φανερό εξ’ αρχής τι ακριβώς κάνουν και πώς μεθοδεύουν να το κάνουν.
Μιλάμε για το τέλειο έγκλημα. Θα αρχίσει και πάλι η ανούσια αντιπαράθεση της ΝΔ με το ΠΑΣΟΚ για τη "διαπραγμάτευση" και τους "όρους" του δανείου και ...από εδώ πάνε και οι άλλοι. Θα διχαστεί εκ νέου ο λαός, εφόσον κάποιοι θα συγκλίνουν υπέρ της μίας άποψης και κάποιοι άλλοι υπέρ της άλλης. Δεν θα φταίει ο Γιωργάκης, ο οποίος αναγνώρισε τα δάνεια, αλλά ο Σαμαράς, με τις διαφορετικές "δόσεις" της "συνταγής" του. Δεν θα φταίει ο Σαμαράς, αλλά ο Γιωργάκης, γιατί δεν εφάρμοσε καλή "συνταγή". Για άλλα πενήντα χρόνια θα μας "δουλεύουν" για τις ευθύνες και τις ανικανότητες της διαπραγμάτευσης.Αυτό είναι το κόλπο. Το υποκειμενικό της έννοιας της "διαπραγμάτευσης" θα σώσει τα καθάρματα του Κολεγίου και τα κόμματά τους. Αντίθετα η "αναγνώριση" παράνομου χρέους κρίνεται αντικειμενικά σαν επιλογή και σε αυτήν την περίπτωση είναι προδοσία. Το "φόρτωμα" του ελληνικού λαού με παράνομο χρέος είναι προδοσία. Η παράδοση της χώρας στους παράνομους "δανειστές" της είναι προδοσία. Το ξεπούλημα του δημοσίου κεφαλαίου είναι προδοσία.
Παναγιώτης Τραϊανού
Πηγή: http://anti-ntp.blogspot.com/2011/11/blog-post_7906.html
Τον αράπη κι'αν τον πλένεις το σαπούνι σου ξοδεύεις..
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυνέχισε να αυτοξεφτιλίζεσαι και συ μαζί με τον κόπανο που νομίζει οτι γράφει άρθρο.