Αρτέμη θα ζεις για πάντα στις καρδιές μας...

ΣΗΜΕΙΩΣΗ Mykonensis: Επιτρέψτε μου να κάνω ακόμα μία αναφορά στο blog για τον Αρτέμη μιας και δημοσιεύματα του τοπικού τύπου απαιτούν την δημόσια αποκατάσταση της αλήθειας.

Με αφορμή λοιπόν το 40ήμερο μνημόσυνο του αγαπημένου φίλου και Δασκάλου Αρτέμη Μιχαηλίδη, αναρτώ την αδημοσίευτη επιστολή που έστειλα στην εφημερίδα Mykonos News ως έμμεση απάντηση στο απαράδεκτο δημοσίευμά της για τον θάνατο του Αρτέμη. Δεν θα αναπαράγω το τι ανέφερε το δημοσίευμα. Θα αρκεστώ να πω ότι είναι απαράδεκτο ένας Μυκονιάτης, μέλος της κοινωνίας μας, από μία πολύ καλή οικογένεια, επιχειρηματίας και τεχνίτης του Μυκονιάτικου κοσμήματος και με διακρίσεις στον αθλητισμό που αν μη τι άλλο τιμούν την Μύκονο, να φεύγει από την ζωή και να γράφουν για αυτόν άνθρωποι που δεν τον γνώριζαν, προσβάλλωντας την μνήμη του και την ζωή του.

Αρτέμη θα ζεις για πάντα στις καρδιές μας…

 Ότι και να πω εγώ για τον Αρτέμη θα είναι λίγο. Έστω κι αυτά τα λίγα όμως που θέλω να μοιραστώ μαζί σας, νιώθω ότι είναι επιβεβλημένο να ειπωθούν και να αποτυπωθούν.

Ο Αρτέμης, χρυσοχόος στο επάγγελμα, ήταν ένας μέγιστος καλλιτέχνης του Μυκονιάτικου κοσμήματος, ο τελευταίος νομίζω του είδους του. Κάθε Μυκονιάτικο κόσμημα φτιαγμένο από τα χέρια του, αποτελεί τύχη για όποιον το έχει αλλά και συνάμα σπουδαία καλλιτεχνική κληρονομιά για τον τόπο μας. Ποιος ήταν όμως πραγματικά ο Αρτέμης;

Υιός της κυρ’ Άννας και του κ. Γιάννη Μιχαηλίδη, ο Αρτέμης ήταν από την καταγωγή του προορισμένος να λάβει ανατροφή βασισμένη σε αρχές και ιδανικά που στις μέρες μας σπανίζουν, όπως σπανίζουν και οι άνθρωποι σαν τον Αρτέμη. Άνθρωπος αγνός και απλός, με ηθική και πνευματική καλλιέργεια που δύσκολα βρίσκει κανείς στις μέρες μας, ο Αρτέμης ήταν μία προσωπικότητα που σε μαγνήτιζε από την πρώτη στιγμή με την ανοιχτοσύνη του, τις γνώσεις του, το πάθος του και τον ιδιαίτερο τρόπο που είχε να μιλάει για την Αρχαία Ελλάδα και την Φιλοσοφία. Οι ιδέες και οι σκέψεις του για έναν καλύτερο κόσμο, με δικαιοσύνη και ευτυχία για όλους, καθώς και η βαθιά φιλοσοφική χροιά των απόψεών του, ανέδυε μία χαρισματική διάνοια, με έντονες ανησυχίες γύρω από τα κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα της εποχής μας. Αυτό ήταν και το έναυσμα της φιλίας μας.

Όσοι έζησαν τον Αρτέμη από κοντά, ειδικότερα τα τελευταία χρόνια, γνωρίζουν ότι επειδή οραματιζόταν μία εξιδανικευμένη κοινωνία, αναζητούσε τρόπους να αγωνιστεί και να συμβάλλει στην δημιουργία τής. Θεωρούσε ότι αν επικρατούσε το ορθό και το δίκαιο στο μυαλό και την ψυχή των ανθρώπων, ο κόσμος θα μπορούσε να αλλάξει και να γίνει καλύτερος. Από τα Φιλοσοφικά Συμπόσια στο πανηγυριώτικο κελί και τις πολύωρες συζητήσεις που κάναμε ως το ξημέρωμα, μέχρι τις πολεμικές τέχνες και το Παγκράτιον, αυτό που καθοδηγούσε τον Αρτέμη ήταν η αναζήτηση του λογικώς ορθού και του ηθικώς δικαίου. Θεωρούσε ότι αν ο καθένας μας έκανε πράξη το ορθό και το δίκαιο, ο κόσμος μας αυτομάτως θα γινόταν καλύτερος αφού οι άνθρωποι που ζούσαν σε αυτόν θα είχαν γίνει καλύτεροι. Την πεποίθησή του αυτή, ο Αρτέμης την ενσωμάτωνε σε κάθε αγωνιστική πτυχή της ζωή του, στην οποία προέβαλλε πρωτίστως την ηθική και το δίκαιο. Και περισσότερο από όλα στο Παγκράτιον.

Μαθητής σε πολλές πολεμικές τέχνες και Δάσκαλος ο ίδιος του αρχαιοελληνικού αθλήματος Παγκράτιον, το οποίο και έφερε στην Μύκονο, ο Αρτέμης δίδασκε όχι για την ωμή επίδειξη ισχύος αλλά για την υπεράσπιση υψηλών ιδανικών τα οποία όπως έβλεπε έφθιναν επικίνδυνα στις μέρες μας. Η διδασκαλία του Αρτέμη περιείχε ένα έντονο στοιχείο υπευθυνότητας και διαπαιδαγώγησης με το οποίο περιέβαλλε κάθε μάθημα, κάθε προπόνηση. Υπευθυνότητα, όχι μόνο απέναντι στον καθένα μας και την σωματική μας ακεραιότητα αλλά απέναντι στην τοπική κοινωνία πρωτίστως. Γνωρίζοντας ότι οι γνώσεις αυτές μεταδιδόμενες στα λάθος άτομα μπορούσαν να στραφούν εναντίον των Μυκονιατών και να χρησιμοποιηθούν για μη επιθυμητούς σκοπούς, ήταν εξαιρετικά προσεκτικός στο τι γνώση έδινε και σε ποιόν. Όσοι τελικά κατάφερναν να γίνουν μαθητές του, φρόντιζε να τους διαπαιδαγωγεί και ηθικά ώστε το Παγκράτιον να γίνει εργαλείο για την υπεράσπιση του δικαίου και της πατρίδας. Έτσι έβλεπε ο Αρτέμης το Παγκράτιον. Το δίκαιο και η πατρίδα ήταν αυτά που έδιναν νόημα στην ενασχόλησή του με τις πολεμικές τέχνες κι αυτά επεδίωκε να μεταδώσει και σε εμάς. Τα πάντα γύρω από τον Αρτέμη τελικά, ο τρόπος ζωής του, η οικογένειά του, το Γυμναστήριο και οι μαθητές του, ήταν το πεδίο εφαρμογής των υψηλών αξιών που καθόριζαν την ζωή του.

Ο Αρτέμης δεν ήταν μόνο Δάσκαλος του Παγκρατίου για τους μαθητές του. Ήταν πολλά παραπάνω. Δεν ξέρω πότε θα είμαι σε θέση να εκτιμήσω πλήρως πόσο θετικά επηρέασε την ζωή μου ο Αρτέμης. Μπορώ να πω όμως με σιγουριά, σε εσένα κυρ’ Άννα, ότι ο «σπόρος» που ελπίζεις να έβαλε ο Αρτέμης στις ψυχές μας, αποδίδει καρπούς από την πρώτη στιγμή που γίναμε φίλοι. Κι αν κάτι με παρηγορεί είναι που ξέρω ότι ο Αρτέμης θα συνεχίσει να ζει μέσα από τους ανθρώπους που άγγιξε με το παράδειγμά του.