Ο Καποδίστριας ήταν ο ηγέτης της Επανάστασης του '21;;;

Του Σπυρου Χατζαρα 
http://kapodistrias1821.blogspot.gr/2009/03/21.html

Η λαϊκή παροιμία, « το ψέμα έχει κοντά πόδια», δεν έχει εφαρμογή στην νεότερη ελληνική ιστορία, καθώς η παραχάραξη, των πραγματικών ιστορικών δεδομένων, μετά την δολοφονία στο Ναύπλιο, το 1831, του Κυβερνήτη της ελεύθερης Ελλάδας ,κόμη Ιωάννη Αντωνίου Καποδίστρια , με τα ψέματα του Ιωάννη Φιλήμονα , του Ξάνθου και των πρωταγωνιστών της δολοφονίας, συνεχίζεται 177 χρόνια.
Οι δολοφόνοι του Καποδίστρια και οι κληρονόμοι τους, ακόμα προσπαθούν να θάψουν την ΑΛΗΘΕΙΑ.
Ο Καποδίστριας σχεδίασε και διηύθυνε την Επανάσταση και υλοποίησε το όραμα της ΦΙΛΟΓΕΝΟΥ ΣΤΟΑΣ της Κέρκυρας και των ΙΑΚΩΒΙΝΩΝ του ΡΗΓΑ για την Απελευθέρωσης της Ελλάδος .
Η βάση της παραχάραξης ήταν το «Ιστορικό Δοκίμιο περί της Φιλικής Εταιρίας» του Ιωάννη Φιλήμονα, που κυκλοφόρησε «εσπευσμένα» στο Ναύπλιο το 1834, λίγο μετά την άφιξη του Όθωνα,και ενώ το πογκρόμ κατά των «Καποδιστριακών» βρισκόταν στην κορύφωσή του . Επί του «Δοκιμίου» οικοδομήθηκε ο «πύργος της Βαβέλ των ψεμάτων», που αποτελούν την «επίσημη» Ιστορία για την οργάνωση της Ελληνικής Επαναστάσεως Το δεύτερο «ντοκουμέντο» είναι τα «απομνημονεύματά» του Ξάνθου πού μετά από διαδοχικές «προσαρμογές», πήραν την τελική τους μορφή το 1845.
Tα μεγάλα λαϊκά κινήματα στην Ευρώπη και την Αμερική που θέλησαν να ανατρέψουν την « τυραννία» είτε του Βασιλιά είτε του Θεού, ξεκίνησαν μέσα από τις τεκτονικές Στοές. Όλες οι Επαναστάσεις, στο διάστημα 17ος -20ος αιώνας , έχουν στον πυρήνα τους μια ολιγομελή ομάδα Τεκτόνων: Η επανάσταση του Κρόμγουελ στην Αγγλία, η αμερικανική επανάσταση, η γαλλική επανάσταση, οι επαναστάσεις, στην Ισπανία, την Νεάπολη, την λατινική Αμερική, στο Πιεμόντε, και οι επαναστάσεις του 1848, ήσαν όλες προϊόν των «φιλελευθέρων ιδεών» τις οποίες διέδιδαν οι «Φραμασόνοι» διαφωτιστές , και ήταν έργο των Ιακωβίνων και των «εξαδέλφων» τους Καρμπονάρων, που δούλευαν μέσα από τις τεκτονικές Στοές.
Αντίθετα, για την δική μας, την Μεγάλη Ελληνική Επανάσταση του 1821 , υποστηρίζεται (με επιμονή) ότι ξεκίνησε από μια ταβέρνα, ή τέλος πάντων από ένα κρασοπουλειό της Οδησσού, όπου αντάμωναν τρεις «πτωχοί πατριώτες», o Σκουφάς, ο Ξάνθος και ο Τσακάλωφ σύμφωνα με το «σενάριο» που εμπνεύστηκαν και παρουσίασαν ο Ι. Φιλήμονας και ο Ε. Ξάνθος, οι δύο μόνες και συνεργαζόμενες πηγές της «Ιστορίας»,των δολοφόνων του Καποδίστρια που διδάσκεται δυστυχώς στα σχολεία μας
Η «επίσημη εκδοχή» των Φιλήμονα -Ξάνθου ,τοποθετεί την ίδρυση της «Φιλικής Εταιρείας», η οποία υποτίθεται ότι οργάνωσε την Επανάσταση του 1821, το 1814 στην Οδησσό, και αποδίδει την ιδέα της χρήσης μασονικών πρακτικών από την Εταιρεία στον μικρέμπορο από την Πάτμο (τον Ξάνθο τους) , που θεωρείται συνιδρυτής μαζί με τους Ν. Σκουφά και Αθ. Τσακάλωφ.
Αυτή η περιγραφή είναι ένα χοντρό ψέμα του Ξάνθου. Διότι, όπως γράφει ο Αναγνωσταράς, ο Εμμ. Ξάνθος έφυγε από την Οδησσό, ( όπου είχε μεταβεί για «να πουλήσει λάδια»), τον Οκτώβριο του 1814 και ως το 1817 εργαζόταν και ζούσε στην Κωνσταντινούπολη, και δεν είχε καμία επαφή με τους άλλους δύο. Ο Τσακάλωφ ως τον Μάιο του 1814 βρισκόταν σίγουρα στο Παρίσι, και τον Σεπτέμβριο έμενε στην Βιέννη. Επομένως, ούτε διαδοχικές συναντήσεις σε ταβέρνα έγιναν το 1814, ούτε συναποφασίστηκε , από τους τρεις, η ίδρυση επαναστατικής εταιρίας.
«Φιλική Εταιρία» δεν υπήρξε ποτέ, αλλά υπήρξε «εταιρεία των Φίλων» που είχε ιδρυθεί από τον Ιωάννη Καποδίστρια στην Κέρκυρα.
Η Μεγάλη Ελληνική Επανάσταση του 1821, ήταν προϊόν μιας επαναστατικής διαδικασίας στην οποία συνέκλιναν τρεις διαφορετικές κατευθύνσεις, που δεν εμφορούντο από τα ίδια ακριβώς οράματα.Τόν συντονισμό των ενεργειών των τριων φορέων στην τελική φάση ειχε ο Ιωάννης Καποδίστριας.
Οι επαναστάτες του 21, προήλθαν από τα ξεχωριστά Τεκτονικά κινήματα, της Στοάς της «Φιλογένειας» της Επτανήσου , των Ιακωβίνων του Ρήγα Φεραίου και της πρωτοβουλίας των Αλέξανδρου και Κωνσταντίνου Υψηλάντη, που είχε σαν κέντρο την Στοά της Κωνσταντινούπολης και αναπτύχθηκε ιδιαίτερα στις Ηγεμονίες.
Οι «ρωμιοί» Ιακωβίνοι του Ρήγα «γεννήθηκαν» στην Βιέννη, και μετά την σύλληψη (1797) και εκτέλεση του (1798), πολλοί κατέφυγαν στα «Γαλλικά» Επτάνησα, όπου πρωταγωνίστησαν στην ανάπτυξη του επτανησιακού ριζοσπαστικού κινήματος των «Καρμανιόλων» και αργότερα, μετά την άφιξη των Ρώσων στα νησιά, συνέκλιναν με την «Φιλογένεια» σε μια κοινή πορεία, χωρίς ποτέ να συμφωνήσουν στον ίδιο ακριβώς στόχο. Τα «ορφανά» του Ρήγα, εισήλθαν στην «εταιρεία των Φίλων» και μαζί με τους Επτανήσιους επαναστάτες εξέδωσαν το επαναστατικό μανιφέστο τους, την «ελληνική Νομαρχία».
Το κίνημα του Ρήγα Φεραίου, συνδεόταν άμεσα με την «εξαγωγή» της Γαλλικής Επανάστασης, μέσω της επαναστατικής οργάνωσης των Ιακωβίνων του Ίγκνιατς Μαρτίνοβικς στη Βιέννη. Το Ιακωβίνικο επαναστατικού κίνημα μέσω του Ρήγα πέρασε στα Βαλκάνια και την Ελλάδα. (Ο ελληνομαθής Δοσίθαιος Ομπράντοβιτς που αφύπνισε την σερβική εθνική ιδέα ήταν συνδεδεμένος με το κίνημα του Ρήγα).
Παράλληλα, το μεγάλο όραμα της αναγέννησης της ελληνικής αυτοκρατορίας, γεννήθηκε στην Στοά της Κωνσταντινουπόλεως, της οποίας «Μέγας Διδάσκαλος» ήταν ο πρεσβύτερος Αλέξανδρος Υψηλάντης. Στις διαπραγματεύσεις για την σύσταση της «Επτανήσου Πολιτείας», συνεργάστηκαν Κωνσταντίνος Υψηλάντης με τον Αντώνιο Καποδίστρια που ήταν ο «Σεβάσμιος» της Στοάς της Κέρκυρας.
Ταυτόχρονα με την ανακήρυξη της «Επτανήσου Πολιτείας» δημιουργήθηκε στην Κέρκυρα το 1800 η «Φιλόγενος Στοά», που ήταν ο βασικός φορέας της επανάστασης. Η«εταιρεία των Φίλων» του Καποδίστρια, σήμαινε «των φίλων του γένους».
Παράλληλα στην Μόσχα ζούσε ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος ο Φυγάς (Φιραρής), ο οποίος καθοδήγησε τον Ρήγα Φεραίου στα πρώτα του βήματα, ο οποίος συνεχίζοντας το κίνημα των Υψηλαντών, είχε ιδρύσει την μυστική εταιρία «ο Φοίνιξ» και η οποία το 1811, μετατράπηκε σε κανονική Στοά. Στην εναρκτήρια συνεδρίαση της παρευρίσκονταν και ο Ιωάννης Καποδίστριας .
Ο Ν. Σπηλιάδης γράφει ότι, «ο Σκουφάς κατελθών από την Μόσχα, απόστολος της Μυστικής Εταιρείας των Φιλικών, άρχισε να κατηχεί τους Έλληνες στα μυστήριά της το 1816». Επομένως ο Σκουφάς «κατήλθε» από την Μόσχα, και δεν «ανήλθε» απόστολος, όπως ψευδώς γράφουν οι Φιλήμων-Ξάνθος αλλά και οι «δολοφόνοι» .
Ο Αθανάσιος Τσακάλωφ, που ήταν μέλος του «Ελληνόγλωσσου Πανδοχείου», (μυστικής οργάνωσης που είχε ιδρυθεί το 1809 στο Παρίσι, με σκοπό να αξιοποιήσει την γαλλική πολιτική για την απελευθέρωση της Ελλάδας ), στάλθηκε στην Μόσχα μετά τη συνθηκολόγηση του Ναπολέοντα, για να συνδέσει την οργάνωση της Γαλλίας με αυτήν της Μόσχας.
Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης ανέλαβε την αρχηγία του ελληνικού επαναστατικού κινήματος στις 12 Απριλίου 1820, στην αγία Πετρούπολη, υπογράφοντας το ακόλουθο απέριττο πρωτόκολλο ,το οποίο σώζεται στον κατάλογο χειρογράφων της Φιλικής Εταιρείας.(1)
«Κατά την άπαξ εγκριθείσα γνώμη, συνελθόντα τα μέλη της Ελληνικής Εταιρίας και συσκεφθέντα μετά ακριβούς ερεύνης και εξετάσεως, εγνώρισαν Έφορον Γενικόν της Ελληνικής Εταιρίας τον εκλαμπρότατον Πρίγκιπα κύριον Αλέξανδρον Υψηλάντην, ίνα εφορεύει και επιστατεί εν πάσιν, όσα κρίνονται άξια, ωφέλιμα και πρέποντα τη Ελληνική Εταιρία. Εις ασφάλειαν δε και βεβαίωσιν των εγκριθέντων βεβαιούται τη υπογραφή των εκάστου των μελών. Εν Πετρουπόλι τη 12 Απριλίου 1820. Αλέξανδρος Υψηλάντης, Ιωάννης Μάνος, Εμμανουήλ Ξάνθος».
Παρόντα στο γεγονός αυτό, όπως προκύπτει από τις υπογραφές,ήσαν τρία πρόσωπα: Ο Υψηλάντης, ο Ιωάννης Μάνος και ο Εμμανουήλ Ξάνθος.
Από το ως άνω «πρακτικό ανάθεσης» , προκύπτουν αυτομάτως μια σειρά από σοβαρά ερωτήματα:
-Ποια και τι ήταν η Ελληνική Εταιρία;
-Γιατί δεν αναφέρεται πουθενά η Εταιρεία των Φιλικών;
-Ποιος ήταν ο μυστηριώδης Ιωάννης Μάνος, που «εισέβαλε» με την υπογραφή του στην ιστορία της ελληνικής επανάστασης;
-Ποια ήταν «τα μέλη», που συσκέφθηκαν, και μετά από έρευνα, αναγνώρισαν τον Αλέξανδρο Υψηλάντη ως Γενικό Έφορο της Ελληνικής Εταιρίας;
-Που και πότε έγινε η σύσκεψη των μελών;
- Και τέλος, τι ακριβώς σημαίνει, η φράση,«εις ασφάλειαν δε και βεβαίωσιν των εγκριθέντων βεβαιούται τη υπογραφή των εκάστου των μελών»;
Η Μεγάλη Επανάσταση του 1821, σχεδιάστηκε με πλήρη γνώση της διεθνούς πολιτικής, με βάση τα στρατηγικά δεδομένα στην περιοχή και στηρίχθηκε αποκλειστικά σε ελληνικές δυνάμεις. Η επιτυχής Ελληνική Επανάσταση – γιατί προϋπήρξαν δεκάδες αποτυχημένες εξεγέρσεις, όπως το κίνημα των αδελφών Ορλώφ το 1769 – χαρακτηριζόταν από ιδιοφυή σχεδιασμό και προσεκτική επιλογή του χρόνου εκδήλωσής της.
Η κύρια επαναστατική προσπάθεια έγινε στην Πελοπόννησο. Πριν εκδηλώθηκαν δύο αντιπερισπασμοί: Ο πρώτος στην Ήπειρο, με την επανάσταση του Αλή-Πασά των Ιωαννίνων, που θέλησε να γίνει ανεξάρτητος ηγεμόνας από τον Σουλτάνο, και ο δεύτερος στην Μολδοβλαχία με το κίνημα του Αλέξανδρου Υψηλάντη το Φεβρουάριο του 1821. Ο τρίτος σχεδιαζόμενος αντιπερισπασμός , το πραξικόπημα στην Κωνσταντινούπολη, δεν έγινε ποτέ λόγω δειλίας αυτών που ανέλαβαν να τον πραγματοποιήσουν.
Πως λειτούργησαν οι αντιπερισπασμοί; Για να καταβληθεί η επανάσταση του Αλή-Πασά, στάλθηκε ο στρατός της Πελοποννήσου και της Ρούμελης, ενώ οι Αλβανοί είτε πολεμούσαν με τον Αλή είτε με τους Τούρκους. Το κίνημα του Υψηλάντη στη Μολδοβλαχία προκάλεσε φόβους στην Υψηλή Πύλη για πιθανή ρωσική στρατιωτική επίθεση, και για τον λόγο αυτό μετέφερε από την Μακεδονία και την Θράκη στρατιωτικές δυνάμεις προς τον Δούναβη. Η κύρια επαναστατική προσπάθεια επομένως έγινε εκεί που δεν υπήρχαν αξιόλογες τουρκικές δυνάμεις.
Το πόσο συνδυάζεται μ’ αυτήν την στρατηγική λογική η επίσημη εκδοχή για την οργάνωση της επανάσταση από τρεις απλούς λαϊκούς Έλληνες μετανάστες, είναι ένα αξιοπρόσεκτο ερώτημα.
Ο μόνος Έλληνας που ήταν σε θέση να σχεδιάσει αυτές τις κινήσεις, επειδή γνώριζε τα γεωπολιτικά δεδομένα, τις εξελίξεις στις Ρώσο-τουρκικές σχέσεις και που μπορούσε να επηρεάσει τη διεθνή πολιτική ήταν ο κόμης Ιωάννης Καποδίστριας, Υπουργός επί των Εξωτερικών του Τσάρου Αλεξάνδρου Α’ από το 1815 ως το 1822.
ΖΗΤΩ Ο ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ
ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΔΑ
ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΘΝΟΣ
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Η ΘΑΝΑΤΟΣ
Αναρτήθηκε από Σπ.χ στις 9:30 πμ
1 σχόλια:
Δρ. Αίας-Θεόδωρος Παπασταύρου είπε...
Ἐξαίρετο τὸ κείμενό σου Σπῦρο. Μὲ ἀπασχολεῖ τὸ θέμα ἀπὸ ἐτῶν καὶ ἔχω μορφώσει τὴν ἴδια ἄποψι. Πέραν αὐτοῦ, θεωρῶ τὴ δολοφονία τοῦ Καποδιστρίου ὡς τὸ κομβικὸ ὁρόσημο γιὰ τὴ μετέπειτα κατάντια τοῦ Νέου Ἑλληνικοῦ Κράτους, διότι δι' αὐτῆς ἐξέλιπε ἡ πολιτικὴ ἔκφρασι τῶν ἐθνοποιητικῶν παραγωγικῶν δυνάμεων τῆς νεοτεύκτου χώρας. Ἐπεκράτησαν οἱ διάφοροι Ἀγγλόφιλοι καὶ Γαλλόφιλοι πολιτικοί, διὰ τῶν ὁποίων εἰσήχθη ἡ ἰδεολογία τοῦ μεταπρατισμοῦ, ἡ ὁποία φυσικὰ δὲν ἐπέτρεψε τὴν ἀνάπτυξι ἐθνικῆς ἀστικῆς τάξεως. Τοῦτο μάλιστα θεωρῶ ὡς τὴν κεφαλαιώδη διαφορά ἡμῶν, ἀπὸ τὰ λοιπὰ Εὐρωπαϊκὰ κράτη. Ἂν ὁ Κυβερνήτης δὲν ἦταν τόσο "ψωροπερήφανος" (ἂς μοῦ ἐπιτραπῆ ἡ ἔκφρασις, δὲν πρόκειται περὶ ἀσεβείας), ἡ σύγχρονη Ἑλλὰς θὰ ἦτο τελείως διαφορετική.