Κρατάω στα χέρια μου το πρώτο μέρος της Ιλιάδας του Ομήρου, της σειράς "Βιβλιοθήκη Αρχαίας Ελλάδας" του National Geographic από τις εκδόσεις 4Π (Τέσσερα Πι Α.Ε.). Η μετάφραση (sic) του ομηρικού κειμένου είναι του Αλέξανδρου Πάλλη (1851-1935).
Κατάργηση του "οι"
Ανοίγω τυχαία το βιβλίο. Πέφτω στις σελίδες 282-283. Πάρτε μία γεύση τι διάβασα. Στίχος 101, "Κι όπιου (sic) μας είναι εδώ απ' τους διο (sic) γραφτό του να πεθάνει, ας πέσει". Από ότι ξέρω το όπιο ανακαλύφθηκε στην Δύση πολύ αργότερα από την εποχή του Τρωικού Πολέμου, εκτός βέβαια κι αν οι Αχαιοί είχαν γνώσεις τις οποίες εμείς δεν γνωρίζουμε! Εκτός κι αν...εννοεί "όποιου". Γιατί όμως να το γράψει έτσι; Που πήγε το "οι"; Το ίδιο συμβαίνει και σε άλλα χωρία, όπως στον στίχο 92 που λέει, "κι όπιος (sic) νικήσει...", ενώ στον στίχο 153, καταργεί το "οι" και σε άλλη λέξη, όπου γράφει "τέτιοι (sic) στον πύργο κάθουνταν...".
Κατάργηση του "υ"
Επίσης στον στίχο 101, σελίδα 282, αντί για 'δυο' διαβάζουμε 'διο'. O δαίμων του τυπογραφέιου χτύπησε. Η μήπως όχι; Λίγο παρακάτω στον στίχο 110 διαβάζουμε, "πως πιο καλύτερα η δουλιά (sic) να βγει και από τους διο (sic) τους" και παρακάτω στίχος 116, "Κι ο Έχτορας τότε έστειλε διο κράχτες μες στη χώρα". Σε άλλο σημείο στον στίχο 142 λέει "...στα δάκρια (sic) βουτημένη" ενώ και στον στίχο 165, στην σελίδα 284 γράφει "που μούστειλαν (sic) τον πόλεμο και τα πολλά του δάκρια (sic)". Τι απέγινε το "υ"; Το καταργήσαμε και δεν το πήραμε είδηση; Σύμπτωση που επαναλαμβάνεται παύει να είναι συμπτωση. Το "υ" όμως καταργείται και ως ήχος "φ" όπως συμβαίνει στις λέξεις "αυτός", "αυτοί" κτλ. Ας δούμε μερικά παραδείγματα. Στον στίχο 132, σελ. 283, γράφει "που πρώτα αφτοί (sic)...". Πιο πίσω στην σελίδα 280, στίχο 41, γράφει "Κάλια κι' αφτό (sic)...". Αρκετά παρακάτω, στην σελίδα 327, στίχο 405-406 γράφει "...κι εσένα σουστειλε (sic) αφτόν (sic)..." και λίγο πιο κάτω στίχος 422, "...γιατί αφτοί (sic) την έχουν μαγεμένα...". Και σε άλλες λέξεις όμως η γραφή του "υ" που ακούγεται "φ" καταργείται, όπως στην σελίδα 414, στον στίχο 580 γράφει, "τ' άλλο μισό έτσι αφύτεφτο (sic) χωράφι να διαλέξει" και λίγο πιο κάτω στον στίχο 590 λέει "Τότες με θρήνους μ' οδυρμούς το λατρεφτό (sic) του τέρι (sic)". Άλλο τρανταχτό παράδειγμα στην σελίδα 286, στον στίχο 258 όπου γράφει "...ομορφονιές και ζηλεφτά (sic) πουλάρια".
Όσο συνεχίζουμε να διαβάζουμε ανακλύπτουμε ότι το "υ" καταργείται και ως ήχος "β". Για παράδειγμα στην σελίδα 280, στον στίχο 47 διαβάζουμε "και το γιαλό ταξίδεβε (sic)...". Στην σελίδα 294, στον στίχο 454 γράφει, "τι σαν το μάβρο (sic) θάνατο τονέ μισούσαν όλοι", ενώ την ίδια λέξη συναντάμε στο θηλυκό γένος στην σελίδα 282, στον στίχο 103, όπου γράφει "Πρόβατο φέρτε ολόασπρο και προβατίνα μάβρη (sic)".
Κατάργηση το "ει"
Να΄ταν μόνο το "υ", όμως καλά θα ήταν. Από που κι ως που το 'δουλιά'; Κι αυτό 'σύμπτωση'; Μάλλον όχι, αφού πιο κάτω διαβάζουμε στον στίχο 131, σελίδα 283, "δουλιές (sic), που δε σ' τις βάνει ο νους, των Αχαιών και Τρώων". Και αρκετές σελίδες παρακάτω διαβάζουμε πάλι στον στίχο 427, "Δεν είναι, κόρη μου, οι δουλιές (sic) για σένα του πολέμου". Τι απέγινε το "ει"; Και δεν είναι μόνο το "δουλειά" που κακοποιείται κατά αυτόν τον τρόπο αλλά και η "αλήθεια", αφού διαβάζουμε στον στίχο 157, σελίδα 284, "Αλήθια (sic) αθάνατη θεά λες είναι σαν τη βλέπεις".
Κάπου εδώ οι αντοχές μου σε αυτήν την κακοποίηση καταρρέουν. Τελειώνοντας την αναφορά σε αυτήν την έκδοση, πάμε να δούμε τώρα μερικές φράσεις ως επιστέγασμα της αλλοίωσης που έχει υποστεί η ελληνική γλώσσα σεαυτήν. Ο στίχος 138, σελίδα 283, αποδίδεται ως εξής: "κι όπιος (sic) νικήσει, τέρι (sic) του αφτός (sic) θα σε κερδίσει". Ο στίχος 423, σελίδα 327 "κάπια (sic) απο' φτές (sic) χαϊδέβοντας (sic) τις όμορφες νυφούλες". Στην σελίδα 360, στον στίχο 497, γράφει "κι' έχυνες πικρά και μάβρα (sic) δάκρια (sic)".
Μετά από αυτά τα παραδείγματα θεωρώ σκόπιμο να υπενθυμίσω ότι το 2008 είδε το φως της δημοσιότητας μία επιστολή του Κύπριου ευρωβουλευτή Μάριου Ματσάκη, ο οποίος με σχετική εισήγηση που υπέβαλε προς τον υπουργό Παιδείας της Κύπρου Ανδρέα Δημητρίου και την οποία κοινοποίησε στους Έλληνες Ευρωβουλευτές, ζητά την απλοποίηση της ελληνικής γραφής.
Στην επιστολή του ο Κύπριος πρώην ευρωβουλευτής παραθέτει ως ‘τροφή για σκέψη’ τις εξής προτάσεις:
1. Να καταργηθούν τα γράμματα 'η' και 'υ' και να αντικατασταθούν από το γράμμα 'ι'.
2. Να καταργηθεί το γράμμα 'ω' και να αντικατασταθεί από το γράμμα 'ο'.
3. Να καταργηθούν οι εξής συνδυασμοί γραμμάτων και να αντικατασταθούν ως εξής: 'αι'--; 'ε', 'ει'--;'ι', 'οι--;ι', 'υι'--;ι', 'αυ'--;'αβ', 'ευ'--;'εβ'.
4. Να καταργηθεί η χρήση του 'γγ' και να αντικατασταθεί από το 'γκ'.
5. Να καταργηθεί το τελικό γράμμα 'ς' και να αντικατασταθεί από το γράμμα 'σ' (Πηγή:Εφημερίδα Το ΒΗΜΑ, "Κυριακή με την Πανδώρα").
Ας δούμε τώρα ποιές από αυτές τις προτάσεις του Κύπριου, υιοθετούνται από την έκδοση του Nasional Geografic (sic!). Είδαμε το "υ" να καταργείται στις λέξεις δυο και δάκρυα σε πλήρη συμφωνία με την πρόταση νούμερο 1 παραπάνω. Επίσης είδαμε το "-οι" να καταργείται από λέξεις όπως όποιος, κάποια και τέτοιοι και το "-ει" να καταργείται στις λέξεις αλήθεια και δουλειά συμφωνώντας με την πρόταση νούμερο 3 παραπάνω. Όσον αφορά την πρόταση ν.3, την είδαμε επίσης να εφαρμόζεται στην κατάργηση του "αι" στο ταίρι, του "αυ-" στις λέξεις αυτόν, αυτοί, αφύτευτο, λατρευτό και ζηλευτά και του "αυ-" στις λέξεις ταξίδευε, μαύρος, μαύρη και χαϊδεύοντας. Κι αυτά είναι μόνο μερικά παραδείγματα που εντόπισα σε 6 μόνο διαφορετικές σελίδες κειμένου 240 σελίδων.
Είναι τυχαία άραγε αυτή η έκδοση της Ιδιάδας και η ορθογραφία που χρησιμοποιείται, την στιγμή που υπάρχουν επίσημες προτάσεις για την κατάργηση της ελληνικής γραφής και η Ακαδημία Αθηνών έχει κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου για την αυξανόμενη αντικατάσταση της ελληνικής από την λατινική γραφή, ήδη πριν μια δεκαετία; Τα συμπεράσματα δικά σας.
Τάσος Συριανός
Όταν είδα το National Geografic πριν 3-4 χρόνια να βγαζει έκδοση - ένθετο το "ευαγγέλιο του Ιούδα" (μιά φανταστική ιστορία) και στη συνέχεια φέτος να βγάζει ως ένθετο τη σειρά "1821 Η γέννηση ενός έθνους" κατάλαβα πόσο ηλίθιος ήμουν που για χρόνια αγόραζα τη σειρά. Έτσι μαζί με μια φίλη μου βιολόγο που είχε 470 τέυχη πήρα και τα 115 δικά μου τεύχη και τα κάψαμε στο χωριό σε ένα εξωτερικό τζάκι, εκεί που η γιαγγιά μου έψηνε το ψωμάκι του τίμιου ιδρώτα τους και δεν χρειαζόταν τίποτε από όλα αυτά για να είναι πληροφορημένη και χαρούμενη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί όταν κάποιος ψεύδεται σε αυτά και ύπουλα περνάει τις γραμμές του, πώς να εμπιστευτώ τα άλλα που έχει γράψει. Και όταν τα ξανακοίταξα, μόνο αθεΐα και στειρα επιστημονικότητα διαπίστωσα ότι είχε στις σελίδες του.
Μπορεί να με κατηγορήσετε για σκοταδιστή΄του Μεσαίωνα, μπορεί να με πειτε αναχρονιστικό, αλλά νομιζω ότι με 1 πτυχίο, με 2 μεταπτυχιακά και 1 PhD μπορώ να έχω άποψη τουλάχιστον στα πεδία της επιστήμης μου της Βιολογίας για το τι είναι σωστό και τι όχι να μεταφέρω στην επόμενη γενιά. Γιατί αν λέω στα παιδιά μου, ότι αγόραζα περιοδικά που λένε για το φαινόμενο του θερμοκηπίου, για το λιώσιμο των πάγων, για τον πυρετό και τη νόσο των χοίρων, δηλαδή ότι αγόραζα όλα τα παραμυθάκια της εποχής μου, πως θα έχω την απάιτηση να με εμπιστευτούν και να αποκτήσουν τα ίδια κριση για το τι θα διαβάζουν;
Να προσθέσω εδώ και κάτι άλλο που βρήκα στο 1ο τόμο της Ιλιάδας που έχω στα χέρια μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΞαφνικά από την σελίδα 272 στ. 681 πάει στην σελίδα 257 στ.118 και για 10 σελίδες έχουν ξαναβάλει κείμενο από προηγούμενους στοίχους. Το πρόβλημα εδώ είναι ότι το κείμενο μετά το «μικρό» αυτό λαθάκι συνεχίζει έχοντας αφήσει 10 σελίδες του κειμένου εκτός να αγνοούνται.
Και να ρωτήσω κάτι τώρα…. αυτό το λαθάκι βρίσκεται μόνο σε μένα ή το έχουν εντοπίσει και άλλοι?
Ελπίζω να σε κατατοπίσω.
Διαγραφήσε αυτό που έχω εγώ, στη σελ. 272 και στ. 681 (τελευταία γραμμή της σελίδας) λέει:
"Και απ' τ' Άργος το Πελασγικόν όσ' ήλθαν και απ΄την Άλον"
ενώ στη σελ. 273 (αμέσως επόμενη) και στ. 682 (πρώτη γραμμή της σελίδας) λέει:
"και απ' την Τρηχίνα πληθυσμοί και απ' την Αλόπην όσοι".
Θυμάμαι όμως ότι σίγουρα έχω συναντήσει παρόμοια προβλήματα στην Ιλιάδα, προφανώς σε άλλους στίχους.
Όπως φαίνεται, η κάθε κόπια είναι μοναδική και ο καθένας απο μας ότι έχει διαβάσει το ξέρει μόνος του αλλά κανένας μας δε διάβασε την Ιλιάδα! Τι να πω? Όνειδος.
Γειά σας,
ΑπάντησηΔιαγραφήθα ήθελα να εκθέσω και τη δική μου απογοητευτική εμπειρία.
Όταν πρωτοείδα και έπιασα στα χέρια μου ένα από τα βιβλία της σειράς "Αρχαία Ελληνική Βιβλιοθήκη" έμεινα καταεντυπωσιασμένος:
α) και το αρχαίο κείμενο και το νέο-Ελληνικό μαζί,
β) πολύ μα πολύ καλη βιβλιοδεσία και
γ) καταπληκτικη τιμή (10 ευρώ το κομάτι).
Είπα, θα τα πάρω όλα.
Και έτσι, ξεκίνησα. Διάβασα Ηλιάδα, Οδύσσεια, Ηρόδοτο, Θουκυδίδη μέχρι πού έφτασα και στην Πλάτωνος Πολιτεία και εκει γκρεμίστηκαν όλα. Ο λόγος είναι ότι τύχαινε να έχω διαβάσει την Πολιτεία και από μετάφραση του Ιωάννη Γρυπάρη που είχε πέσει στα χέρια μου από τη βιβλιοθήκη του θείου μου. Διαβάζοντας λοιπόν την έκδοση του National Geographic άρχισα να απορώ πού ήταν τα κομάτια που θυμόμουν να είχα διαβάσει από το βιβλίο του θείου μου και γιατί μου μένει η εντύπωση ότι ο Πλάτωνας λέει μισόλογα και δεν καταλαβαίνω το κείμενο. Τα έβαλα λοιπόν δίπλα-διπλα και τα δύο βιβλία και με μεγάλη ανατριχίλα συνειδητοποίησα ότι στην έκδοση του National Geographic, ενώ τα αρχαία κείμενα είναι πλήρη, στο κομάτι της μετάφρασης λείπουν ολόκληρες σελίδες. Όποιος θέλει μπορεί να ερευνήσει του λόγου μου το αληθές ανοίγοντας το κατάπτυστο βιβλίο:
1) σελ. 107 από "Αρ' ούν, ήν δ' εγώ, ώ Γλαύκων, και οι καθιστάντες" ώς δύο σελίδες μετά "τρεφόμενον ουδέ διακαθαιρομένων των αισθήσεων αυτού; Ούτως έφη." Αν ψάξετε για τη μετάφραση απλα ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ.
β) σελ. 110 από "Δηλόν." ώς "ακουσίως δε πάσα ή αληθής." Επίσης αν ψάξετε για τη μετάφραση δε θα τη βρείτε.
Και επαναλαμβάνω αυτά είναι μόνο όσα εντόπισα εγώ και επισημαίνω ότι ύστερα από τη σελ. 110 ούτε συνέχισα να ψάχνω, ούτε να διαβάζω. Και το μεγαλύτερο κρίμα μου είναι τι ανακρίβειες άραγε να έχω διαβάσει στα υπόλοιπα της σειράς τα οποία δεν είχα την τύχη να έχω στη βιβλιοθήκη μου και από άλλους εκδότες.
Δυστυχώς ενώ φαινομενικά είναι καταπληκτική σειρά, στην ουσία είναι για την πυρά.