ΣΗΜ. Mykonensis: Σχόλιο του Γιάννη Καρνεσιώτη σχετικά με την ανάρτηση του blog με τίτλο "Η "αλλη" Μύκονος και το νέο αίμα των παραδοσιακών Μυκονιατών οργανοπαιχτών" (http://mykonensis.blogspot.gr/2012/09/blog-post_13.html). Ο Γιάννης, ως αντικειμενικός και ψύχραιμος παρατηρητής που αποθανατίζει την πολιτιστική παράδοση της Μυκόνου κι αποδεδειγμένα αγαπά την Μύκονο, τους νέους της και την παράδοσή της, πιστεύω ότι η γνώμη του είναι επιθυμητή κι έχει ιδιαίτερη αξία. Για αυτό παραθέτω εδώ το σχόλιο που έγραψε στην σελίδα του Μykonos Music Movement στο facebook.
"Αιχμηρό άρθρο, όπως, άλλωστε, μας έχεις συνηθίσει, αλλά αναγκαία η επισήμανση, το ερώτημα, το ζήτημα, που θέτεις... Αναγκαία και η απάντηση, η ανταπόκριση, από τους ίδιους τους Μυκονιάτες - στην πράξη, όμως, όχι θεωρητικά!
Πάσα τιμή στους παλιούς, αλλά και εξασφάλιση της συνέχειας μέσα από την αποδοχή των νέων, την αφομοίωσή τους, την προβολή τους. Οι παλιοί είναι η γερή βάση, το θεμέλιο, το στήριγμα, αλλά το αύριο είναι οι νέοι. Χρέος των παλιών να εξασφαλίσουν την συνέχεια αυτού, που τους δόθηκε από τους ακόμα παλιότερους, να διδάξουν, να μεταλαμπαδεύσουν, να παραδώσουν εν δόξη και τιμή την σκυτάλη. Και χρέος των νέων να την παραλάβουν και να την τιμήσουν, όσο την κρατούν. Χρέος ημών, των τρίτων, των παρατηρητών και των αγωνιούντων γι' αυτόν τον τόπο, να το απαιτήσουμε, αν τυχόν δεν γίνεται...
Όσο για την "Άλλη Μύκονο", ας μου επιτραπεί να πω ότι ο υποφαινόμενος είναι εκείνος, που επανειλημμένα έχει επιχειρηματολογήσει και αρθρογραφήσει υπέρ του ότι απλώς δεν υπάρχει ως αυτόνομη "οντότητα". Η Μύκονος είναι μία και ενιαία. Ταυτόχρονα γίνονται όλα όσα γίνονται, αλληλεπιδρούν, αλληλοεπηρεάζονται με όλα τους τα καλά και τα κακά και η μία, η ενιαία, ταυτότητα της Μυκόνου εξελίσσεται στον χρόνο. Ο διαχωρισμός σε δύο και σε τρεις Μυκόνους (καλή/κακή, παραδοσιακή/μοντέρνα, αυθεντική, πλαστή κ.λπ.) δεν θα έκανε, δεν κάνει καλό στο νησί. Μπορεί να εξυπηρετεί συμφέροντα - και σίγουρα εξυπηρετεί! - αλλά δεν εξυπηρετεί το εντόπιο στοιχείο, τους ανθρώπους, το μέλλον τους, τον τόπο τους. Επειδή όλα χρειάζονται για την εξέλιξη και την ανάπτυξη, η απομόνωση στοιχείων δεν βοηθά. Χρειάζεται μέτρο σε όλα και το μέτρο προκύπτει από την όσμωση, το πάντρεμα, την δημιουργική συνεύρεση του παλιού με το νέο, του παραδοσιακού με το σύγχρονο. Μία η Μύκονος, λοιπόν, κατά την γνώμη του γράφοντος - με πολλά, ποικίλα, πλούσια χαρακτηριστικά, αλλά μία!"
Είναι προφανές ότι ο πολιτισμός δεν είναι αντιγραφή του παρελθόντος,ρέει στον χρόνο και έτσι συμφωνώ απόλυτα στο δημιουργικό πάντρεμα παλιού και νέου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο πάντρεμα παραδοσιακών οργάνων με νέες η και ξένες μουσικές φόρμες,αν είναι επιτυχημένο μπορεί να να γεννήσει μουσική που θα είναι κυρίαρχη στο νησί.Νομίζω αυτός είναι ο τρόπος που το ¨παλιό¨φεύγει,αλλά είναι πάντα εδώ όχι μόνο στα πανηγύρια αλλά στην καθημερινή ζωή και διασκέδαση ντόπιων και επισκεπτών.