Όταν κι ο καφές στον γιαλό έγινε αντικείμενο ψηφοθηρίας...

Εδω έχουμε κι ένα άλλο φαινόμενο που είδαμε την 28η Οκτωβρίου και το βλέπουμε σε όλες τις γιορτές και τις αργίες κατά τις οποίες είθισται οι Μυκονιάτες να περνούν το χρόνο τους στα καφενεία του γιαλού!

Την ώρα λοιπόν που κάθονται όλοι οι Μυκονιάτες στον γιαλό κι απολαμβάνουν την αργία ευρισκόμενοι με τους φίλους και τις οικογένειές τους, ακριβώς εκείνη την ώρα που όλοι έχουν κάτσει και οι καφετέριες είναι γεμάτες, να σου και το σκουπιδιάρικο του Δήμου περνάει από μπροστά μας....

και μένεις με την απορία....ωραία κάθομαι εδώ, με το καφεδάκι μου ή το ουζάκι μου, την παρέα μου, την θέα στο γιαλό, στα καϊκια και την θάλασσα...μυρίζω καθαρό αέρα, όλα φαίνονται τέλεια...όμως κάτι λείπει...λείπει αυτό το κλικ....και να ξαφνικά να σου το σκουπιδιάρικο να κάνει στάση ακριβώς μπροστά σου, βγαίνει ο οδηγός, που απλά κάνει την δουλειά που του είπε ο προιστάμενός του, πιάνει τις πλαστικές σακκούλες και με μία επιδέξια κίνηση πετάει την σακούλα μέσα, όχι πάντα ακέραιη, αφού πολλές φορές κάποιο σκουπιδάκι θα ξεφύγει και θα πέσει στον πεζόδρομο....

...κάθεσαι λοιπόν και παρακολουθείς αυτό το υπερθέαμα, υπνωτίζεσαι....για λίγο, ελάχιστο, νομιζεις ότι είναι ιδέα σου, ότι ονειρεύεσαι ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο...δυσκολεύεσαι να πιστέψεις ότι νοήμονα όντα διέταξαν την αποκομιδή των απορριμάτων που βρίσκονται εκεί από την προηγούμενη μέρα, την στιγμή που εσύ και εκατοντάδες άλλοι, βρίσκεστε στο γιαλό την συγκεκριμένη μέρα και ώρα για να αξιοποιήσετε ποιοτικά τον χρόνο σας με τις οικογένειες και τους φίλους σας.

Γιατί πρέπει εκείνη την ώρα που καθόμαστε με το καλαμπούρι μας, τα αστεία μας και τις πλάκες μας, να κάνουν πασαρέλα τα σκουπίδια και τα απορριματοφόρα?

 

Γιατί η πολιτική βούληση που κυριαρχεί στην Μύκονο δεν αποσκοπεί στην στοιχειώδη βελτίωση της εικόνας μας και στην προστασία της κοινωνικής επαφής των Μυκονιατών στον γιαλό που όλοι λίγο πολύ θέλουμε κι έχουμε ανάγκη?

Γιατί η πολιτική  που ασκείται στην αποκομιδή των απορριμάτων από τον γιαλό, περιορίζεται στην πρόκληση των επιθυμητών εντυπώσεων και στον βωμό αυτών των εντυπώσεων να θυσιάζεται η ανάγκη μου και η επιθυμία μου να απολαύσω τον τόπο μου, τον γιαλό μου, την παραλία μου, την θέα μου στην θάλασσα?

Γιατί πρέπει να το στερηθούμε αυτό? 

Ο ρόλος της πολιτικής δεν είναι να εξυπηρετεί τις ανάγκες των ανθρώπων ώστε να μπορούν να βιώνουν κάποια ποιότητα ζωής?

Γιατί στην Μύκονο η άσκηση πολιτικής πρέπει να εξυπηρετεί τις ανάγκες των ανθρώπων που είναι προσκολλημένοι με τα αξιώματα?

Δεν πιστεύετε ότι είναι ώρα να αλλάξει κι αυτό?