Παρακολουθούμε το τελευταίο διάστημα - άλλοι περισσότερο κι άλλοι λιγότερο έκπληκτοι - τις εξελίξεις σχετικά με το οικονομικό σκάνδαλο στον Δήμο Μυκόνου.
Η αποκάλυψη ότι "...το ποσόν των 888.659,4 e καταβλήθηκε..και..ποτέ δεν εισέρευσε στα Ταμεία του Δήμου", όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η έκθεση των Ορκωτών Λογιστών, γεμίζει με αγανάκτηση τον Μυκονιάτη που νιώθει ότι η Δημοτική Αρχή, η ίδια εδώ και 20 χρόνια, πρόδωσε την εμπιστοσύνη που της έδειξε σε πέντε συνεχόμενες εκλογικές μάχες.
Όμως ειλικρινά, πιστεύει κανείς ότι σε αυτά τα 20 χρόνια εξουσίας, οι άνθρωποι αυτοί παρέμειναν άφθαρτοι? Ότι παρέμειναν ανεπηρέαστοι από τον πακτωλό χρημάτων που περνούσε από τον Δήμο? Ότι ποτέ δεν γλυκοκοίταξαν και ποτέ δεν έβαλαν το χέρι τους στα χρήματα των Μυκονιατών?
Ακόμη κι αν υπάρχουν Μυκονιάτες που πίστευαν στο ΜΕΓΑλο ηθικό μέγεθος των ανδρών αυτών, πλέον οι τελευταίες αποκαλύψεις τους αναγκάζουν να αναθεωρήσουν την ευγενή τους πίστη σε όσους ψήφιζαν τόσα χρόνια!
Ο William Pitt, απευθυνόμενος στον Οίκο των Λόρδων το 1770 ενώ ήταν εν ενεργεία Πρωθυπουργός της Βρετανίας, είπε ότι "Η απεριόριστη εξουσία είναι ικανή να διαφθείρει τα μυαλά εκείνων που την κατέχουν" ("Unlimited power is apt to corrupt the minds of those who possess it"). Στην προκειμένη περίπτωση η εξουσία αποδείχτηκε όχι απλά ικανή, οχι ικανότατη, αλλά εγγύηση στο να διαφθείρει τα μυαλά των Δημοτικών Αρχόντων της Μυκόνου.
Αρκετά αργότερα, το 1887, ο ιστορικός Lord Acton παρατήρησε ότι "Η εξουσία τείνει να διαφθείρει και η απόλυτη εξουσία διαφθείρει απόλυτα" ("Power tends to corrupt, and absolute power corrupts absolutely). Μία παρατήρηση που επιβεβαιώνεται θλιβερά συνεχώς έκτοτε.
Δεν πρέπει λοιπόν να αποτελεί καμία έκπληξη όταν άνθρωποι που έχουν στα χέρια τους εξουσία φθείρονται και διαφθείρονται!
Το γεγονός ότι άνθρωποι που διαχειρίζονταν την Μύκονο επί 20 χρόνια έχοντας στα χέρια τους την απόλυτη εξουσία, διεφθάρησαν και προέβησαν σε κατάχρηση της εξουσίας αυτής καταληστεύοντας δημόσιο χρήμα δεν ήταν έκπληξη, ήταν νομοτελειακά δεδομένο!
Όταν λοιπόν ένας πολιτικός διαφθείρεται το πρώτο του θύμα είνα το δημόσιο χρήμα. Ο διεφθαρμένος πολιτικός, θεωρεί ότι η πολυετής "προσφορά" του στα κοινα του τόπου νομιμοποιεί ηθικά τον παράνομο πλουτισμό του, είτε αυτό αφορά την δωροδοκία του, τον χρηματισμό του, ή την καταλήστευση του δημοσίου χρήματος. Ο διεφθαρμένος πολιτικός νομίζει ότι είναι υπεράνω όλων, πάνω κι από το ηθικό και νόμιμο. Ο διεφθαρμένος πολιτικός δεν αρκείται με την εμπιστοσύνη των συμπολιτών του και την μέγιστη τιμή που του έκαναν ψηφίζοντάς τον. Αντιθέτως, απαιτεί και υλικά οφέλη από την παρουσία του στα κοινά, τα οποία αποκομίζει, με επαγγελματική δεξιοτεχνία όσο αποκτά εμπειρία και περνάνε τα χρόνια. Πλέον γνωρίζουμε και πώς το κάνουν. Τα χρήματα τα οποία κλέβουν δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να εμφανίζονται στα έσοδα του Δήμου διότι αν κλέψουν χρήματα από τα έσοδα του Δήμου τότε η απώλειά τους θα φανεί στον ετήσιο προυπολογισμό. Τα χρήματα που κλέβουν πρέπει να παρουσιάζονται σε αυτόν που τα κατάβαλλε ότι μπήκαν στα ταμεία του Δήμου, ενώ στην πραγματικότητα δεν εισρέουν ποτέ εκεί. Έτσι δημιουργούν "μαύρο χρήμα" για την απώλεια του οποίου κανείς δεν θα ψάξει, κανείς δεν θα υποπτευθεί!
Ένα άλλο χαρακτηριστικό γνώρισμα των διεφθαρμένων πολιτικών, που είναι γνώρισμα και των ντόπιων, είναι ότι αντιμετωπίζουν μεγάλη δυσκολία στο να παραδεχθούν την ενοχή τους. Η προσκόλληση τους στην εξουσία, είναι τόσο έντονη που τους είναι αδύνατον να παραδεχθούν οτιδήποτε. Ακόμα και το μικρότερο πταίσμα, που θα τους μείωνε έστω και στο ελάχιστο στα μάτια των ψηφοφόρων και θα μείωνε τις πιθανότητες τους να επανεκλεχθούν δεν πρόκειται να το παραδεχθούν, αποκρύπτωντας στοιχεία, παραπληροφορώντας, προπαγανδίζοντας και επιστρέφοντας τις κατηγορίες εναντίον όσων τους αμφισβητούν.
Επιπλέον, αυτή η παθολογική, σχεδόν αρρωστημένη προσκόλληση στην εξουσία, έχει ως συνέπεια την παντελή απώλεια ευθιξίας. Ο εξουσιολάγνος πολιτικός δεν θίγεται ότι κι αν του προσάψουν, ότι κι αν αποκαλυφθεί εναντίον του. Ως εκ τούτου όχι μόνο δεν παραιτείται, αλλά επαναδιεκδικεί την εξουσία και δεν διστάζει να ξεπεράσει τα όρια, π.χ. απειλώντας, κάνοντας κακό ή βάζοντας σε κίνδυνο ακόμα τις ζωές εκείνων που μπορούν να αποδείξουν την εμπλοκή τους σε κάποιο σκάνδαλο.
Η εξουσία είναι για αυτούς η ζωή τους. Χωρίς εξουσία δεν μπορούν να ζήσουν...χωρίς εξουσία δεν υπάρχουν στην δημόσια ζωή του τόπου. Τρέφονται από την αποδοχή του κόσμου, το δημόσιο "γλείψιμο" από τον πρόεδρο του συλλόγου, από τον αστυνόμο, τον λιμενάρχη, τον δάσκαλο, τον μητροπολίτη, τον απλό Μυκονιάτη που βόλεψε το παιδί του κτλ. Τρέφεται το "εγώ" τους όσο βλέπουν ότι ο κόσμος τους έχει ανάγκη και ζητάει κάθε είδους εξυπηρετήσεις και διευκολύνσεις για τα μικροδιωτικά συμφέροντά τους. Αν χάσουν την εξουσία όλα αυτά αυτομάτως παύουν να ισχύουν και η δική τους ύπαρξη παύει να έχει αξία! Κάποιος άλλος θα έχει πλέον την εξουσία και θα είναι απαραίτητος για αυτόν που θέλει να βάλει το παιδί του στον Δήμο να δουλέψει, να χτίσει, να βγάλει άδεια κτλ. Αυτοί αυτομάτως θα περάσουν στην ανυπαρξια. Ο πολιτικός θάνατος θα σημαίνει το τέλος για αυτούς που η άσκηση εξουσίας έχει γίνει η κυρια ασχολία τους.
Από τη άλλη όταν οι ντόπιοι πολιτικοί διοικούν τον τόπο αυταρχικά, ανεύθυνα, ενίοτε και καταστροφικά για την Μύκονο, η επανεκλογή τους είναι μονόδρομος για αυτούς! Η επανεκλογή τους είναι η "σανίδα σωτηρίας" από την κατακραυγή του κόσμου, από τον κοινωνικό τους ξεπεσμό, από την περιφρόνηση των συντοπιτών τους από την κοινωνική τους περιθωριοποίηση αν όχι κάτι χειρότερο.
Να γιατί αυτοί οι άνθρωποι προπαγανδίζουν παρουσιάζοντας τους εαυτούς τους ως τους μοναδικούς "σωτήρες" και "λυτρωτές" του τόπου...να γιατί ασκούν τόσο συγκεντρωτικά την εξουσία...να γιατι δεν απαντούν ποτέ στην κριτική που τους ασκείται και ταυτόχρονα εξαπολύουν ανελέητο πόλεμο ενάντια σε όποιον διαφωνεί με τις πολιτικές τους...να γιατι ταυτίζουν έντεχνα την επίθεση εναντίον τους (βλέπε Βερώνης 2006) με επίθεση εναντίον της ίδιας της Μυκόνου...
Δεν το κάνουν επειδή πιστεύουν ότι είναι οι καλύτεροι. Δεν το κάνουν επειδή πιστεύουν πως ότι κάνουν είναι το σωστό. Αντιθέτως το κάνουν γιατί τα λάθη τους και η κακοδιαχείριση που έχουν κάνει μπορούν να μείνουν ατιμώρητα μόνο όσο η εξουσία παραμένει στα χέρια τους. Γιατί μόνο έτσι μπορούν να επιβιώσουν! Μόνο μέσα από την διαιώνιση της εξουσίας τους!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου