Ο Μυκονιάτης Ζωγράφος Αντώνης Πολυκανδριώτης
Είκοσι ένα χρόνια μετά τον θάνατο του Αντώνη Πολυκανδριώτη, ο Πολιτιστικός Οργανισμός του Δήμου της Αθήνας τιμά τον ξεχασμένο ζωγράφο με μια έκθεση αφιέρωμα που εγκαινιάστηκε χθες στο Πολιτιστικό Κέντρο "Μελίνα".
Γεννημένος στο νησί της Μυκόνου το 1904, με έφεση προς το σχέδιο και τη ζωγραφική απ' τα μαθητικά του χρόνια, ο Πολυκανδριώτης ακολούθησε την πεπατημένη των καλλιτεχνών, η οποία τον έφερε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών όταν διευθυντής της ήταν ο Γεώργιος Ιακωβίδης και καθηγητές ορισμένοι απο τους επιφανέστερους εκπροσώπους της Σχολής του Μονάχου, ανάμεσά τους ο Ν. Λύτρας και ο Σ. Βικάτος κ.ά. Ήταν η εποχή που οι νεαροί φοιτητές αισθάνονταν εγκλωβισμένοι σε ένα κλίμα συντηρητισμού και ακαδημαϊκής νοοτροπίας που απέπνεε η τότε σχολή. Οπως αναφέρει ο Σπύρος Βασιλείου σε αυτοβιογραφικό του κείμενο, «...μία υπόκωφη διάσταση ανάμεσα σε σπουδαστές και δασκάλους μεγάλωνε μέρα με τη μέρα. Δεν ξέραμε ακριβώς τι ζητούσαμε, αλλά ξέραμε σίγουρα πως αυτό που μας πρόσφεραν δεν μας ικανοποιούσε». Αποτέλεσμα αυτής της εντεινόμενης δυσαρέσκειας της ομάδας των «επαναστατών», ανάμεσά τους οι Πολύκλειτος Ρέγκος, Αγήνορας Αστεριάδης, Αριστοτέλης Βασιλικιώτης, Αντώνης Πολυκανδριώτης, ήταν η κατάργηση των υποχρεωτικών τάξεων που ίσχυαν έως τότε και η δημιουργία των εργαστηρίων, όπου κάθε σπουδαστής επέλεγε ελεύθερα τον καθηγητή που ταίριαζε περισσότερο στην ιδιοσυγκρασία του. Αποκορύφωμα του φιλοπρόοδου αυτού πνεύματος, που άρχισε να επικρατεί στους χώρους της Σχολής, ήταν η εκλογή, το 1923, του Νικολάου Λύτρα ως καθηγητή ο οποίος «...στάλαξε στην ψυχή των φοιτητών το φίλτρο της αμφιβολίας, μήπως δεν είναι έτσι, μήπως πρέπει να ψάξεις να το βρεις αλλιώς...». Κάπως αλλιώς το έψαξε στη συνέχεια και ο Πολυκανδριώτης.
Με υποτροφία της Ακαδημίας Αθηνών έφυγε στο Παρίσι το 1928 έως το 1930 όπου φοίτησε στην Ακαδημία Grande Chaumiere και έλαβε μαθήματα στο εργαστήριο του Δ. Γαλάνη.
Το 1926 συμμετείχε για πρώτη φορά σε έκθεση που διοργανώθηκε στην Αθήνα, την γνωστή ως έκθεση "Έκθεση των Τεσσάρων": Σπύρος Βασιλείου, Αντώνης Πολυκανδριώτης, Σπύρος Κόκκινος Πολύκλειτος Ρέγκος.
Από το 1931 και μετά ταξίδεψε στην Μαδρίτη, στο Τολέδο, στη Ρώμη και την Βενετία. Επέστρεψε το 1932 οριστικά στην Αθήνα. Επιθυμώντας να υπηρετεί απερίσπαστος την Τέχνη, χωρίς να εξαρτάται οικονομικά από αυτή, υπηρέτησε στην Αθήνα για 40 χρόνια τη Μέση Εκπαίδευση, ενώ παράλληλα στον ελεύθερο χρόνο του εργάστηκε ακούραστα στο εργαστήρι του, στο σπίτι του στη Ν. Σμύρνη. Τα θέματα των έργων του Αντώνη Πολυκανδριώτη είναι προσωπογραφίες, συνθέσεις, τοπία, νεκρές φύσεις, η θάλασσα, τα ψάρια, ο άνθρωπος και η φύση που λάτρευε. Έργα του βρίσκονται στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, στην Ακαδημία Αθηνών, στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, στο Υπουργείο Παιδείας, στη Δημοτική Πινακοθήκη της Αθήνας, στην Εθνική Τράπεζα Ελλάδος και σε διάφορες ιδιωτικές συλλογές της Ελλάδας, αλλά και του εξωτερικού (Γαλλία, Σουηδία, Γερμανία, Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, Βουλγαρία).
Πηγή: http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=616837
Είκοσι ένα χρόνια μετά τον θάνατο του Αντώνη Πολυκανδριώτη, ο Πολιτιστικός Οργανισμός του Δήμου της Αθήνας τιμά τον ξεχασμένο ζωγράφο με μια έκθεση αφιέρωμα που εγκαινιάστηκε χθες στο Πολιτιστικό Κέντρο "Μελίνα".
Γεννημένος στο νησί της Μυκόνου το 1904, με έφεση προς το σχέδιο και τη ζωγραφική απ' τα μαθητικά του χρόνια, ο Πολυκανδριώτης ακολούθησε την πεπατημένη των καλλιτεχνών, η οποία τον έφερε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών όταν διευθυντής της ήταν ο Γεώργιος Ιακωβίδης και καθηγητές ορισμένοι απο τους επιφανέστερους εκπροσώπους της Σχολής του Μονάχου, ανάμεσά τους ο Ν. Λύτρας και ο Σ. Βικάτος κ.ά. Ήταν η εποχή που οι νεαροί φοιτητές αισθάνονταν εγκλωβισμένοι σε ένα κλίμα συντηρητισμού και ακαδημαϊκής νοοτροπίας που απέπνεε η τότε σχολή. Οπως αναφέρει ο Σπύρος Βασιλείου σε αυτοβιογραφικό του κείμενο, «...μία υπόκωφη διάσταση ανάμεσα σε σπουδαστές και δασκάλους μεγάλωνε μέρα με τη μέρα. Δεν ξέραμε ακριβώς τι ζητούσαμε, αλλά ξέραμε σίγουρα πως αυτό που μας πρόσφεραν δεν μας ικανοποιούσε». Αποτέλεσμα αυτής της εντεινόμενης δυσαρέσκειας της ομάδας των «επαναστατών», ανάμεσά τους οι Πολύκλειτος Ρέγκος, Αγήνορας Αστεριάδης, Αριστοτέλης Βασιλικιώτης, Αντώνης Πολυκανδριώτης, ήταν η κατάργηση των υποχρεωτικών τάξεων που ίσχυαν έως τότε και η δημιουργία των εργαστηρίων, όπου κάθε σπουδαστής επέλεγε ελεύθερα τον καθηγητή που ταίριαζε περισσότερο στην ιδιοσυγκρασία του. Αποκορύφωμα του φιλοπρόοδου αυτού πνεύματος, που άρχισε να επικρατεί στους χώρους της Σχολής, ήταν η εκλογή, το 1923, του Νικολάου Λύτρα ως καθηγητή ο οποίος «...στάλαξε στην ψυχή των φοιτητών το φίλτρο της αμφιβολίας, μήπως δεν είναι έτσι, μήπως πρέπει να ψάξεις να το βρεις αλλιώς...». Κάπως αλλιώς το έψαξε στη συνέχεια και ο Πολυκανδριώτης.
Με υποτροφία της Ακαδημίας Αθηνών έφυγε στο Παρίσι το 1928 έως το 1930 όπου φοίτησε στην Ακαδημία Grande Chaumiere και έλαβε μαθήματα στο εργαστήριο του Δ. Γαλάνη.
Το 1926 συμμετείχε για πρώτη φορά σε έκθεση που διοργανώθηκε στην Αθήνα, την γνωστή ως έκθεση "Έκθεση των Τεσσάρων": Σπύρος Βασιλείου, Αντώνης Πολυκανδριώτης, Σπύρος Κόκκινος Πολύκλειτος Ρέγκος.
Από το 1931 και μετά ταξίδεψε στην Μαδρίτη, στο Τολέδο, στη Ρώμη και την Βενετία. Επέστρεψε το 1932 οριστικά στην Αθήνα. Επιθυμώντας να υπηρετεί απερίσπαστος την Τέχνη, χωρίς να εξαρτάται οικονομικά από αυτή, υπηρέτησε στην Αθήνα για 40 χρόνια τη Μέση Εκπαίδευση, ενώ παράλληλα στον ελεύθερο χρόνο του εργάστηκε ακούραστα στο εργαστήρι του, στο σπίτι του στη Ν. Σμύρνη. Τα θέματα των έργων του Αντώνη Πολυκανδριώτη είναι προσωπογραφίες, συνθέσεις, τοπία, νεκρές φύσεις, η θάλασσα, τα ψάρια, ο άνθρωπος και η φύση που λάτρευε. Έργα του βρίσκονται στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, στην Ακαδημία Αθηνών, στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, στο Υπουργείο Παιδείας, στη Δημοτική Πινακοθήκη της Αθήνας, στην Εθνική Τράπεζα Ελλάδος και σε διάφορες ιδιωτικές συλλογές της Ελλάδας, αλλά και του εξωτερικού (Γαλλία, Σουηδία, Γερμανία, Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, Βουλγαρία).
Πηγή: http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=616837
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου