Κατ'αρχήν ήταν καλό που διοργανώθηκε αυτή η κίνηση με τους "Αγανακτησμένους στην Μύκονο" γιατί θύμισε σε όλους μας ότι κι εμείς είμαστε κομμάτι της Ευρώπης και της Ελλάδας. Ότι συμβαίνει γύρω μας, μας αφορά κι εμάς. Με τις παρούσες συγκυρίες ήταν σχεδον επιβεβλημένο να οργανωθεί και στην Μύκονο μία τέτοια εκδήλωση. Να νιώσουμε κι εμείς τέλος πάντων ότι αντιδρούμε κάπως σε ότι συμβαίνει στην χώρα μας. Κι όπως είπε ένας φίλος του blog, άσχετα από το πώς πήγε, τουλάχιστον έγινε μία αρχή με αυτήν την πρωτοβουλία να συμμετάσχει και η Μύκονος σε αυτές τις διαδηλώσεις αγανάκτησης. Για αυτό λοιπόν συγχαρητήρια στην κοπέλα, την Αντωνία Γιάννου, που το σκέφτηκε και μας προσκάλεσε.
Από εκεί και πέρα, προσωπικά χαίρομαι που επαγγλεματικές υποχρεώσεις με κράτησαν στον χώρο εργασίας μου και δεν μπόρεσα να παρεβρεθώ, διότι η εκδήλωση πιο πολύ θύμιζε μία συνάθροιση ανθρώπων άνευ λόγου και αιτίας παρά διαδήλωση αγανάκτησης. Σε κάτι τέτοιο δεν θα ήθελα να συμμετάσχω και αν συμμετείχα νομίζω ότι θα χαλούσα την ηρεμία των παρευρισκομένων.
Ίσως μάλιστα και το πανό που φτιάξαμε "WE SAY NO TO DEBTOCRACY" με τα παιδιά που θα κατεβαίναμε παρέα στην πλατεία, τελικά να κολακεύει το όλο εγχείρημα και να μην έπρεπε να αναρτηθεί.
Ίσως το πανό αυτό να αποτέλεσε την μοναδική παραφωνία και το μοναδικό αταίριαστο πράγμα σε μία σιωπηλή συγκέντρωση διαμαρτυρίας που κανείς δεν κατάλαβε ποτέ, πώς και με τι τρόπο εκδηλώθηκε.
Ήταν ίσως αυτό το πανό η μοναδική εξωτερική εκδήλωση διαμαρτυρίας που έσπασε την βουβαμάρα της σιωπηλής, παθητικής και άνευρης συγκέντρωσης.
Τι θα έκανε πετυχημένη την εκδήλωση για εμένα? Πετυχημένη θα ήταν αν αυτό το πλήθος έδινε έστω και ανεπαίσθητα την εντύπωση ότι υπάρχει αγανάκτηση και οργή για όσα καταστροφικά μέτρα και πολιτικές επιβάλλουν στην χώρα μας - με όποιον τρόπο κι αν γινόταν αυτό. Προσωπικά θα ένιωθα ότι κάτι πάει να γίνει έστω αν έβλεπα τον κόσμο πιο ζωηρό και ανήσυχο με περισσότερα πανό κι ένα δύο συνθήματα να ξεπηδούν δειλά δειλά από το πλήθος.
Από την άλλη όλα αυτά δεν είναι απαραίτητα για να περάσεις το μήνυμά σου. Σε κάποια πόλη διάβασα ότι το κάλεσμα ήταν να πάνε όλοι στην διαδήλωση φορώντας ένα ζευγάρι παλιά παπούτσια, περνώντας έτσι το μήνυμα ότι "μας έχετε φέρει στα όριά μας, δεν πάει άλλο".
Κάτι τέτοιο και έξυπνο ήταν και το μήνυμα περνούσε.
Το άλλο πρόβλημα που υπήρχε ήταν νομίζω το σημείο που έγινε η συγκέντρωση. Προσωπικά δεν καταλαβαίνω γιατί έπρεπε να ακολουθήσουμε την Ευρωπαϊκή συνταγή! Υπήρχε κάποιο "πρωτόκολλο" που έπρεπε να ακολουθήσουμε? Μας απαγόρευε κανείς να αυτοσχεδιάσουμε?? Τόση έλλειψη φαντασίας έχουμε?? Ή μήπως είχαμε κάποια μυστική συμφωνία με τις υπόλοιπες Ευρωπαϊκές πόλεις που συμμετείχαν οι οποίες μας δέσμευαν?? Μήπως φοβηθήκαμε ότι θα παρεξηγηθούν οι Ευρωπαίοι "εταίροι" μας αν κάναμε την διαδήλωση π.χ. κάτω από το Δημαρχείο???
Από όσο γνωρίζω κι όπου έχω συμμετάσχει, τα σημεία διαδηλώσεων επιλέγονται αφ'ενός για ευκολία πρόσβασης και κίνησης, αλλα αφετέρου λαμβάνεται σοβαρά υπόψην και η δυνατότητα και το κίνητρο που σου δίνει ο εκάστοτε χώρος να εμπνευστείς και να εκφραστείς κατάλληλα.
Αυτό δεν νομίζω ότι συνέβη στη πλατεία "Μαντώ".
Πιστεύω ότι την επόμενη φορά θα ήταν καλύτερα για την έκβαση μίας τέτοιας εκδήλωσης, πρώτον και κύριον να ξεκινήσει από έναν πυρήνα ανθρώπων ή μία παρέα που θα μπορούσε να συμμετάσχει. Αυτή η παρέα θα όριζε και την κεντρική ιδέα της εκδήλωσης π.χ. "διαδηλώνουμε με πανό και συνθήματα την αντίθεσή μας προς το μνημόνιο" ή "δείχνουμε την δυσαρέσκειά μας στα μέτρα κρατώντας όλοι μία μαύρη κορδέλα στο χέρι". Το σημείο συνάντησης θα επιλεγόταν όχι βάσει "πρωτοκόλλου" αλλά βάσει της φύσης και του σκοπού της εκδήλωσης.
Έτσι νομίζω, όχι ότι θα ήταν πετυχημένη, αλλά θα είχε περισσότερες πιθανότητες να πετύχει, με κριτήριο την ζωηράδα και την εκδηλωτικότητα των συμμετεχόντων.
ΥΓ Η ιδέα της πορείας από την πλατεία Μαντώ μέχρι την Δημαρχία, που έριξε ο Mykonos Zoo, δεν θα ήταν κακή ιδέα.
Αγαπητό Mykonensis,
ΑπάντησηΔιαγραφήναι υπήρχε λόγος που έπρεπε να επιλεγεί η Μαντώ (ή η Αλευκάνδρα ως 'πλατεία') κι όχι το Δημαρχείο & σίγουρα το όχι πορείες. Η Αγανάκτηση είναι η αγανάκτησή μας (των πολιτών της Ευρώπης) με πολιτικούς & τραπεζίτες που μας πωλούν & αγοράζουν & μας βλέπουν σαν αριθμούς κι όχι σα πολίτες με δικαιώματα κι επιθυμίες. Έχουμε αγανακτήσει με το σύστημα διακυβέρνησης κι όχι με τον α' ή β' Δήμαρχο (π.χ. Αγανακτησμένοι βγήκαν στους δρόμους & σε τόπους που δεν έχουν γίνει καταχρήσεις).
Τα συνθήματα (σε ύφος 20ου αιώνα: όλοι μαζί με μιά φωνή) κι οι πορείες προϋποθέτουν την κομματική οργάνωση με την οποία αγανακτεί η σημερινή αντίδραση των πολιτών.
& ναι το σημείο είναι περίεργο διότι εκεί οι συγκεντρωμένοι μοιάζουν να περιμένουν ταξί. Ναί, ως άτομα ή παρέες θα μπορούσαμε να ήμασταν πιό οργανωμένοι. Ναί, έλειπε ένα κοινό διακριτικό (όπως σωστά αναφέρετε). Ναι, έλειπε (& μας έλειψε) το μικρόφωνο που αλλού έδωσε βήμα & φωνή σε ΟΠΟΙΟΝ είχε κάτι να πει (ακόμα κι όσους εξέφρασαν αντίρρηση). & ναι, έλειψαν αισθητά οι μη Έλληνες Ευρωπαίοι κάτοικοι (& τουρίστες) που αλλού έδωσαν το πανευρωπαϊκό χρώμα το χαρακτηριστικό αυτής της Διαμαρτυρίας.
Όμως γιά ένα τόπο σαν τη Μύκονο, ένα μικρό παραδεισο με όλα τα ανασταλτικά στοιχεία των μικρών & τουριστικών τόπων (από το 'έχουμε & δουλειές' ή 'μην ταράξω τους τουρίστες' μέχρι την αναγνωρισιμότητα που δεν αφήνει περιθώρια γιά αντίδραση δίχως στιγματισμό (ή 'χαρακτηρισμό' γιά να το πω κομψότερα), όμως, γιά ένα τόπο σαν τη Μύκονο, μιά χαρά πήγε κι είμαι αισιόδοξη πως την επόμενη φορά θα πάει καλύτερα.
Γιά να στηρίξω τα ανωτέρω σας αντιγράφω την Πανευρωπαϊκή Πρόσκληση:
"ΖΗΤΑΜΕ ΑΛΗΘΙΝΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΩΡΑ. Δεν είμαστε πρώτη ύλη στα χέρια πολιτικών και τραπεζιτών.
Θεωρούμε υπεύθυνες τις οικονομικές και πολιτικές δυνάμεις γιά την κακή κατάσταση και απαιτούμε την απαραίτητη αλλαγή πορείας.
Καλούμε όλους τους πολίτες να βγούν στους δρόμους γιά να διαμαρτυρηθούν.
Ελάτε μαζί μας, ό,τι πολιτικές πεποιθήσεις κι αν έχετε, για να ακουστεί η φωνή μας.
ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΞΥΠΝΗΣΤΕ
ΑΣ ΦΤΙΑΞΟΥΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ
ΑΣ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ, ΑΣ ΣΥΝΑΝΤΗΘΟΥΜΕ, ΑΣ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ"
[Πιό πολλά & το Μανιφέστο γραμμένο από απλό Ισπανό πολίτη, δείτε στο blog μου http://daphnechronopoulou.blogspot.com, σε αγγλικά κι ελληνική μετάφραση ή γκουγκλάρετε γιά το ισπανικό.]
Το να μιλήσουμε (που λέει η Πρόσκληση) κυρίως μας έλειψε την Κυριακή μα το πανώ κι η προσέλευση ήταν μεγάλο βήμα γιά το νησί, γι αυτό χαίρομαι που από εδώ μου δίνεται η δυνατότητα να πω ένα ευχαριστώ στην Κυρία Αντωνία Γιάννου & να ευχηθώ σε όλους μας πιό πολλή επικοινωνία γιά ένα καλύτερο κόσμο.